O parabole

¹Ko odova dive o Isus iklilo taro kher hem bešlja uzo more. ²Hem baro narodo khedingjapes uza Leste, agjar so Ov khugja ko brodi hem bešlja, a celo narodo tergjona sine ko brego. ³Hem vakjerela sine lenge but ko parabole, vakjeribaja: „Ekje, o sejači iklilo te sejnel, ⁴hem koga sejnelajne, nesave zrnia pele uzo drumo, hem čiriklja ale hem halelen. ⁵Javera pele ko barale thana, kote na sine but phuv, hem sigate niknonge, soske na sine hor phuv. ⁶A koga iklilo o kham, thabile, hem soske na sinelen koreno, šukile. ⁷Javera pele maškar o kare, hem o kare barile hem zagušingelen. ⁸Javera pele ki pošukar phuv hem denge plodi: jek šel, o javer šovardeš, a o javer trijanda. ⁹Kas isi kana te šunel, neka šunel!“

¹⁰Hem o učenikja ale Leske paše hem vakjerge Leske: „Soske vakjereja lenge ko parabole?“

¹¹A Ov odgovoringja lenge hem vakjergja: „Odoleske soske tumenge tano dendoj te džanen o tajne taro carstvo nebesno, a olenge nae tano dendo. ¹²Soske kas isi, ka delpes oleske hem ka ovele izobilie; a kas nae, ka lelpes olestar hem odova, so isile. ¹³Odoleske vakjerava lenge ko parabole, soske dikhena hem na dikhena, šunena hem na šunena, nitu hajljovena.

¹⁴Hem upro lende ispolninelapes o proroštvo taro Isaija, kova vakjerela:

‘Kanencar ka šunen hem nae te hajljoven;
jajkhencar ka dikhen hem nae te dikhen.

¹⁵Soske o srce akale narodoskoro našagja po oset;
hem kanencar pharo šunena,
hem phanle pumare jajkha;
za da ma te dikhen pe jajkhencar,
ili te šunen kanencar,
hem te hajljoven pe srceja hem te obratinenpes,
hem Me te saskjaravlen.’

¹⁶A tumare jajkha tane blažena, soske dikhena; hem tumare kana soske šunena. ¹⁷Soske čače vakjerava tumenge, deka but prorokja hem pravednikja mangle te dikhen so dikhena tumen, hem na dikhle, hem te šunen so šunena tumen, hem na šunge.

¹⁸Hem agjar, šunen tumen i parabola baši o sejači. ¹⁹Koga nekoj šunela o slovo baši o carstvo, a na hajljovelale, togaš avela o bilačho hem lela odova soj tano sejmo ko oleskoro srce; odovaj tano, soj tano sejmo uzo drumo.

²⁰A o sejmo ko barale thana tano okova, koj šunela o slovo hem odma priminela radosteja, ²¹ama naele koreno ki peste, hem privremeno tano, hem koga ka ovel nevolja ili goniba, baši o slovo, odma soblazninelapes.

²²A o sejmo maškar o kare tano okova, koj šunela o slovo, ama o griže baši o sveto hem o hovajbe e barvalipaskoro zagušinenale o slovo, hem ovela neplodno.

²³A o sejmo ki šukar phuv tano okova, koj šunela o slovo hem hajljovelale; koj čače bijanela plodi hem anela: jek šelkratno, o javer šovardeš, hem o javer trijanda.“

²⁴Prestavingja lenge hem javer parabola, vakjeribaja: „O carstvo nebesno tano slično ko manuš, koj sengja šukar seme ki pli niva. ²⁵Ama, koga o manuša sovena sine, alo oleskoro dušmani hem sejngja kakol maškar o giv hem gelo peske. ²⁶A koga o posejmo barilo hem angja plodi, togaš sikagjapes hem o kakol. ²⁷A o sluge e domakineskere ale hem vakjerge oleske: ‘Gospodar, zarem na sejngjan šukar seme ki tli niva? Togaš, kotar tano o kakol ki late?’ ²⁸A ov vakjergja lenge: ‘Manuš dušmani kjergja adava.’ O sluge palem vakjerge leske: ‘Mangeja li togaš te dža hem te ikavale o kakol?’ ²⁹A ov vakjergja lenge: ‘Na, te na bi ikalendor o kakol, ta te ikaven oleja hem o giv. ³⁰Mukenlen neka bajron solduj zaedno dži ki žetva. A ko vreme e žetvakoro ka vakjerav e žetvarenge: “Kheden najprvo o kakol hem phandenle ko snopia, baši tharibaske; a o giv khedenle ke mle ambajra giveskere.”’“

³¹I javer parabola prestavingja lenge, vakjeribaja: „O carstvo nebesno tano slično ko sinapovo zrno, kova o manuš leljale hem sejngjale ki pli niva; ³²odovaj tano čače najtikno taro sa o semia, ama koga tano baro, pobaro tano taro zelenčukja, hem ovela kaš, agjar so o čiriklja nebesna avena hem kjerena juve ko oleskere granke.“

³³I javer parabola vakjergja lenge: „O carstvo nebesno tano slično ko kvasac, so lela i džuvli hem garavelale ko trin mere varo, dži kote ušljola sa.“

³⁴Sa akava o Isus vakjergja lenge e narodoske ko parabole, hem bizo parabola Ov na vakjerela sine lenge, ³⁵za da te ispolninelpes o vakjerdo preku o proroko, koj vakjerela:

‘Ka phravav Mlo muj ko parabole;
ka objavinav o garavdo taro sozdavanje e svetoskoro.’

³⁶Togaš muklja e narodon hem alo ko kher. Hem Oleskere učenikja ale uzo Leste hem vakjerge: „Objasnin amenge i parabola baši o kakol e nivakoro.“

³⁷A Ov odgovoringja lenge hem vakjergja: „O sejači e šukar semeskoro tano o Čhavo Manušikano. ³⁸I niva tani o sveto; o šukar seme, odovaj tane o čhave e carstvoskere; a o kakol čhave e bilačheskere, ³⁹a o dušmani, so sejngja tano o beng. I žetva tano o krajo e vekoskoro, a o žetvajra tane o angejlja.

⁴⁰Sar so o kakol khedelapes hem tharelapes ki jag, agjar ka ovel hem ko krajo e vekoskoro. ⁴¹O Čhavo Manušikano ka bičhavel Ple angelen, koj ka khedenlen taro Oleskoro carstvo sa okolen so čhivena ko grevo, hem okola, koj kjerena bezzakonie, ⁴²hem ka frdenlen ki jagakiri pečka; odothe ka ovel rojbe hem krckiba dandencar. ⁴³Togaš o pravednikja ka svetinen sar kham ko Carstvo ple Dadeskoro. Kas isi kana te šunel, neka šunel!

⁴⁴Hem palem, o carstvo nebesno tano slično ko gudlo garavdo ki niva, kova o manuš arakhljale hem garagjale, pa ki pli radost džala hem bikinela sa so isile, hem kinela odoja niva.

⁴⁵Hem palem, o carstvo nebesno tano slično hem ko trgovco, koj rodela šuže bisejra. ⁴⁶A koga arakhlja jek skapoceno biseri, džala hem bikinela sa so isile, hem kinelale.

⁴⁷Hem palem, o carstvo nebesno panda tano slično mrežaja, frdimi ko more, koj khedela mačhe tari sekoja vrsta. ⁴⁸Koga pherdili, ikagela ko brego hem bešle, pa khedinge o šukar ko čare, a e bilačhen frdingelen.

⁴⁹Agjar ka ovel hem ko krajo e vekoskoro; o angejlja ka ikljon hem ka odelinen e bilačhen maškar taro pravedna, ⁵⁰hem ka frdenlen ki jagakiri pečka; odothe ka ovel rojbe hem krckiba dandencar.“

⁵¹O Isus vakjergja lenge: „Dali halilen sa akava?“ Vakjerge Leske: „Oja, Gospodar!“

⁵²A Ov vakjergja lenge: „Odoleske sekova knižniko, sikavdo baši o carstvo nebesno, bešela domakineske, koj tari pli riznica ingarela nevo hem purano.“

O Isus otfrlimo taro Nazaret

⁵³Hem ulo koga o Isus završingja odola parabole, te džal peske odothare. ⁵⁴Hem štom alo ko Plo bijando krajo, sikavela sinelen ko olengere sinagoge, agjar so čudinenapes sine hem vakjerena sine: „Kotar Leske Akaleske akaja mudrost hem silna dejlja? ⁵⁵Nae li tano Akava čhavo taro stolari? I daj Leskiri neli vikinelapes Marija, a Oleskere phrajlja: o Jakov, Josif, Simon hem Juda? ⁵⁶Hem Oleskere phejna nae li tane sarine amencar? Kotar Oleske tano togaš Akaleske sa akava?“ ⁵⁷Hem soblazningepes ki Leste. A o Isus vakjergja lenge: „O proroko nae tano bizo sajgija, osven ki pli tatkovina hem ko plo kher.“ ⁵⁸Hem na kjergja odori but silna dejlja, baši olengoro neveruvanje.