O proroštvo baši o pejljariba e hrameskoro hem baši o krajo e svetoskoro

¹Koga o Isus iklilo taro Hrami, džala sine naodori; Oleskere učenikja ale Leske paše za da te sikaven Leske o zgrade taro Hrami.

²A Ov odgovoringja lenge: „Dikhena li sa akava? Čače vakjerava tumenge: nae te ačhol akate ni bar upro bar, so nae te ovel peljardo.“

³Koga bešela sine palem ki Maslinova Gora, Oleskere učenikja ale ki Leste nasamo hem vakjerge Leske: „Vakjer amenge, koga ka ovel odova hem kova tano o znako baši Tlo ajbe hem o krajo e vekoskoro?“

⁴Hem o Isus odgovoringja hem vakjergja lenge: „Dikhen te na zabludinel tumen nekoj; ⁵soske but džene ka aven ko Mlo anav, vakjeribaja: ‘Me sijum o Hristos,’ hem ka zabludinen bute dženen. ⁶A ka šunen baši vojne hem glasia baši vojne. Pazinen te na daran; soske odova trebela te ovel, ama panda nae tano krajo. ⁷Soske ka uštel narodo protiv narodo hem carstvo protiv carstvo; hem ka ovel bokhalipe, hem čuma, hem zemjotresia ko razna thana. ⁸Ama sa odova tano samo početok e cidibaskoro.

⁹Togaš ka predajnen tumen ko muke hem ka mudaren tumen, hem sa o narodo ka zamrzinen tumen baši Mlo anav. ¹⁰Togaš but džene ka soblazninenpes; hem jek ka predajnel e javere; hem jek ka mrzinel e javere; ¹¹hem ka javinenpes but hovavne prorokja hem ka zabludinen buten.

¹²Hem baši but bezzakonia, o mangipe ka šudrol bute dženende. ¹³A koj ka izdržinel dži ko krajo, ka ovel spasimo.

¹⁴Hem akava Evangelie baši o Carstvo ka ovel propovedimo ko celo sveto, baši svedoštvo sa e narodonge, hem togaš ka avel o krajo.

¹⁵Hem agjar, koga ka dikhen ‘o gadno pusto so kjerela,’ baši kova vakjerela o proroko o Daniel, sar tergjola ko plo than“ - koj čitinela, neka hajljovel - ¹⁶„togaš o žitejlja tari Judeja neka našen ko gore; ¹⁷a koj ka ovel ko pokriv, neka ma te hulel te lel nešto taro plo kher; ¹⁸hem koj ka ovel ko polje, neka ma te iranelpes za da te lel i nametka!

¹⁹Kerko olenge e khamnenge hem e doilkenge ko odola dive! ²⁰Molinen tumen tumaro našiba te na ovel ko jeven ili ki sabota, ²¹soske togaš ka ovel bari muka, savi na sine taro sozdavanje e svetoskoro dži akana, nitu ka ovel. ²²Hem ako ne bi skratisalile odola dive, ne bi spasingjovel nijek telo. Ama baši o izbirime ka ovel skratime odola dive.

²³Ako nekoj vakjerela tumenge togaš: ‘Ekje o Hristos tano akate!’ ili ‘Okote!’ - ma verujnen, ²⁴soske ka pojavinenpes hovavne hristosia hem hovavne prorokja, pa ka kjeren bare znakja hem čudia, za da te zabludinen, ako tano možno, hem e izbirimen. ²⁵Ekje, vakjergjum tumenge angleder!

²⁶Hem agjare, ako vakjerena tumenge: ‘Ekje tano ki pustina!’ – ma ikljoven! ‘Ekje tano ki jek taro andrune sobe!’ – ma verujnen. ²⁷Soske, sar so i molnja ikljola taro istok hem svetinela dži ko zapad, agjar ka ovel hem o ajbe e Manušikane Čhaveskoro. ²⁸Kote ka ovel o trupo, odothe hem o orlia ka khedenpes!

²⁹Odma pali tuga ko odola dive,

'o kham ka temningjovel;
i mesečina nae te del pli svetlina;
hem o čerejna ka peren taro nebo,
hem o nebesna sile ka raznišinenpe.'

³⁰Hem togaš ka javinelpes ko nebo o znako e Manušikane Čhaveskoro; hem togaš ka roven sa o plemia ki phuv hem ka dikhenle e Manušikane Čhave, sar avela ko nebesna oblakja, silaja hem bare slavaja. ³¹Hem Ov ka bičhalelen Ple angelen silno glasoja tari truba hem ka khedenlen Oleskere izbirimen taro štar bavlala, taro jek krajo e neboskoro dži ko javer.

³²A tari smokva sikljoven i pouka! Koga olakiri granka ka kovljol hem ka mukel listia, džanena deka o nilaj tano paše. ³³Agjar hem tumen, koga ka dikhen sa odova, džanen deka tano paše - anglo vudar! ³⁴Čače vakjerava tumenge, akava pokolenie nae te nakhel dži kote na ovela sa odova. ³⁵O nebo hem i phuv ka nakhen, ama Mle lafia nae te nakhen.

Bipendžardo dive hem saati

³⁶A baši odova dive hem saati, nikoj na džanela, ni o nebesna angejlja, a samo Mlo Dat. ³⁷Sar e Noeske ko dive, agjar ka ovel hem ko ajbe e Manušikane Čhaveskoro. ³⁸Soske, sar ko dive angleder o potop hale hem pile, ženingepes, dži ko dive koga o Noe khugja ko brodi, ³⁹hem na džange dži kote na alo o potop hem ingargja sa, agjar ka ovel hem o ajbe e Manušikane Čhaveskoro. ⁴⁰Togaš duj džene ka oven ko polje, jek ka ovel ingardo, a o javer ka ovel muklo. ⁴¹Duj romnja ka melinen ki melnica; jek ka ovel ingardi, a i javer mukli.

⁴²Odoleske, oven spremna, soske na džanena koga ka avel tumaro Gospodari! ⁴³A džanenle akava: ako o domakini bi džanela ki koja rakjakiri straža ka avel o čor, bi ovel spremno hem ne bi dozvolinel te khuvel ko kher. ⁴⁴Odoleske hem tumenda oven spremna, soske o Manušikano Čhavo ka avel ko saati, koga na mislinena.

⁴⁵Hem agjar, koj tano okova verno hem gogjaver sluga, kas so o gospodari čhigjale upreder o sluge ple, za da te delen hajbe ko vreme? ⁴⁶Blaženo tano okova sluga, kas so oleskoro gospodari – koga ka avel – ka arakhele te kjerel agjare. ⁴⁷Čače vakjerava tumenge: ka čhivele upreder o sa plo imot.

⁴⁸Ako palem okova bilačho sluga vakjerela ko plo srce: ‘Mlo gospodari ka zabajnelpes bajagi,’ ⁴⁹pa počminela te marelen e javere slugen hem te hal hem te pijel e pijandžijencar, ⁵⁰o gospodari odole slugaskoro ka avel ko dive, koga na očekujnelale, hem ko saati, so na džanelale, ⁵¹pa ka čhinele hem ka mukele maškar o licemejra. Odothe ka ovel rojba hem krckiba dandencar.“