Лука 7

О сасќарибе е слуга таро војско водачи

¹А кога завршинѓа са со ваќерѓа англа ко народо, кхуѓа ко Капернаум. ²А о слуга таро јек војско водачи – кас со ов сајдинела сине – сине насвало џи ко мерибе. ³Хем кога шунѓа баши о Исус, бичхаѓа ки Лесте Јудејска старешине, за да те замолиненле те авел хем те сасќарел е слуга. ⁴А кога ресле ко Исус, молингеле са срцеја, ваќерибаја: „Заслужинела те ќере одова баши леске, ⁵соске мангела амаре народо. Хем синагога ќерѓа аменге.“

⁶О Исус цидинѓа оленцар. Хем кога веќе на сине дур таро кхер, о војско водачи бичхаѓа амален те ваќерен Леске: „Господар, ма трудин тут, соске на сијум достојно те кхуве тело мло крови. ⁷Одолеске хем на рачунинѓум ман достојно те авав Туте, него ваќер само лафи хем мо слуга ка сасќовел! ⁸Соске исто хем меда сијум мануш тели власт, хем иси ман војниќа сој тели манде хем со шунена ме наредбе; хем јекеске ваќерава: ‘Џа!’ хем ов џала; а е јавереске: ‘Ава!’ – хем авела; а мле слугаске: ‘Ќер одова!’ – хем ќерела.“

⁹Кога шунѓа одова, о Исус чудинѓапес хем иранѓапе ко народо со џала сине пали Лесте хем ваќерѓа: „Ваќерава туменге, добором вера на аракхљум ни ко Израел.“ ¹⁰Хем кога о бичхавде ирангепе кхере, аракхлеле е слуга састо.

О воскресение е чхавескоро ко Наин

¹¹Пало одова о Исус гело ки диз ваќерди Наин; а Олеја џана сине Олескере учениќа хем бари гужва. ¹²А кога ало паше џи ко е дизјакоро удар, еќе, ингарена сине муло, јединцо чхаво е дајакоро, која сине удовица хем олаја сине бари гужва тари диз.

¹³А кога о Господари дикхљала жалинѓала хем ваќерѓа лаке: „Ма ров!“ ¹⁴Тогаш ало паше хем допринѓа о табути – окола пак со ингарена сине ле ачхиле – хем ваќерѓа: „Чхавеја, туке ваќерава, ушти!“ ¹⁵О муло уштило хем почминѓа те ќерел лафи; хем Ов денѓале лескере дајаке.

¹⁶Хем дар астарѓа саринен, хем славинена сине е Девле хем ваќерена сине: „Баро пророко јавинѓапе машкар аменде,“ хем „О Девел посетинѓа Пе народо.“ ¹⁷Хем шундило акава гласо баши Леске ки цело Јудеја хем ки цело околина.

О пратениќа е Јован Крстителескере

¹⁸Баши са акава со ќерела сине о Исус, о Јован Крстител сине известимо таро пле учениќа. ¹⁹А о Јован викинѓа дује пле ученикон хем бичхаѓален ко Господари те пучхенле: “Ту ли сијан Адава, Кој требела те авел или те уџаќера јавере?“

²⁰Кога акала мурша але ки Лесте, ваќерге: „О Јован Крстител бичхаѓа амен ки Туте, ваќерибаја: ‘Ту ли сијан Одова, Кој требела те авел, или те уџаќера јавере?’“

²¹Ко одова саати сасќарѓа буте џенен таро насвалипа, муке хем билачхе духиа, хем бут џене короле денѓален те дикхен. ²²Тогаш оленге одговоринѓа: „Џан хем ваќерен е Јованеске со дикхлен хем со шунген: Короле дикхена, банге пхирена, о лепрозна очистиненапе, о кашуке шунена, о муле уштена хем е чороленге проповединелапе о Евангелие; ²³хем блажено тано одова, кој на соблазнинелапе ки Манде!“

²⁴А кога е Јованескере пратениќа геле песке, почминѓа те ваќерел е народоске баши о Јован: “Со иклилен те дикхен ки пустина? Трска ли со и бавлал нишинелала? ²⁵Или, со иклилен те дикхен? Мануш уравдо ко ковле шеја? Еќе, о мануша кој пхиравена шуже шеја хем живинена луксузно, тане ко царска двојра.

²⁶Него, со иклилен те дикхен? Пророко ли? Оја, ваќерава туменге, хем повише таро пророко! ²⁷Ови тано адава, баши каске тано пишимо:

²⁸Ваќерава туменге: машкар о бијанде таро џувља нисаво пророко нае тано побаро таро Јован; ама о најтикно е Девлеске ко царство тано побаро олестар.“

²⁹Хем са о народо, кој шунѓа – хем о цариниќа – признајнге е Девлескири правда, соске сине крстиме е Јованескере крстибаја. ³⁰А о фарисеа хем о закониќа фрдингеле адава, со о Девел мангела сине те ќерел оленцар, хем на приминге олескоро крштевање.

³¹“А касаја те спорединав е манушен таро акава поколение? Касте тане слична? ³²Ола тане сар о чхаве, кој бешена ко пазајра хем викинена јек јекеске:

³³Соске ало о Јован Крстител, ниту хала маро, ниту пијела мол, а ваќерена: ‘Демони иси ки лесте!’ ³⁴Ало о Манушикано Чхаво, Кој хала хем пијела, а ваќерена: ‘Еќе, о халано хем о пијанџија, амал е цариниконгоро хем е грешниконгоро!’ ³⁵А и Мудрост сине оправдими таро са олакере чхаве.“

О опростување баши јек грешница

³⁶Јек таро фарисеа замолинѓале те хал олеја. Ов кхуѓа е фарисееске ко кхер хем бешља ки софра. ³⁷Хем еќе, јек џувли тари диз, која сине грешница, кога шунѓа дека Ов бешља ки софра е фарисееске ко кхер, анѓа пеја алабастрен чаро мироја, ³⁸хем бешља теледер Олескере пре ројбаја хем почминѓа те тховел Олескере пре асвенцар, те коселен пе баленцар; хем чуминела сине Олескере пре хем макхелален сине мироја.

³⁹Хем кога дикхља одова о фарисеј, кој викинѓале, ваќерѓа ки песте: „Те овел сине Акава пророко, би џанела сине која тани хем сави тани акаја џувли, која допринелапе ки Лесте: дека тани грешница.“

⁴⁰А о Исус пак одговоринѓа леске хем ваќерѓа: „Симон, иси ман те ваќерав туке нешто.“

А ов: „Учител, ваќер!“

⁴¹Ваќерѓа: „Дуј џене сине борџлије јеке манушеске кој дела ки камата; јек дужинела сине леске панџшел денарии, а о јавер пинда. ⁴²А пошто на синелен те иранен леске, ов опростинѓа е солдујенге. Хем аѓар, кој олендар ка мангеле повише?“

⁴³О Симон одговоринѓа: „Мислинава окова каске повеќе денѓа.“

А Ов ваќерѓа леске: “Правилно пресудинѓан!“

⁴⁴Хем кога иранѓапе ки џувли, ваќерѓа е Симонеске: „Дикхеја ли акале џувља? Кхуѓум ко то кхер, ту на денѓан Ман пани баши преенге, а ој асвенцар тхоѓа Ме пре хем пе баленцар косљален. ⁴⁵Ту на чуминѓан Ман, а ој сар кхуѓум, на ачховела те чуминел Ме пре. ⁴⁶Ту на макхљан Мо шеро ујлеја, а ој макхља Ме пре мироја. ⁴⁷Одолеске, ваќерава туке, опростиме тане лаке бут гревиа, соске синела бут мангипе; каске хари опростинелапе, хари мангела.“

⁴⁸А лаке ваќерѓа: „Опростиме тане те гревиа.“

⁴⁹А окола кој со сине заедно узи софра почминге те ќерен лафи ки песте: „Кој тано Акава, Кој хем гревиа опростинела?“

⁵⁰А е џувљаке ваќерѓа: „Ти вера спасинѓа тут! Џа туке миреја!“